February 12, 2010

सरस्वतीचे ओयासिस.


वैराणात मध्यान्ही
क्षणभर उनाची
झाली साउली.
तप्त तळपायाना
गुदगुल्या करीत
रेताडाचे कण कण
हसले खळ्खळ;
पिवळेधम्म हिरवेगार
फुलले तुषार;
रणाखालून क्षणभर
तिचे पात्र आले वर
सरस्वतीचे ओयासिस.
* * *

प्रतिमा : सरस्वतीचे वरील "चिन्ह" शारदोत्सवात आम्ही मुलानी दगडी पाटीवर दर वर्षी काढले:
सरस्वती, शक्तीच्या - उर्जेच्या तीन -- महाकाली, महालक्ष्मी, महासरस्वती -- पैकी एक. सरस्वती म्हणजे केवळ पुस्तकी ज्ञान नव्हे, तसेच लक्ष्मी म्हणजे तिजोरीतील पैसाअडका, पण वैश्य वृत्तिमुळे सर्वच परिभाषा आता बदलेल्या असाव्या.

आयुष्यात उन्हाळे - पावसाळे अनेक येतात. वसंत मात्र एकदाच येतो. असे का? मात्र सरस्वतीच्या उपासनेने --- कृषीकला - पाककला - नृत्य - गाणे - गायन - चित्र - शिल्प - कहाणी --- यानी मात्र आयुष्यभर वसंत कुणालाही शक्य असतो. यासाठी नाही सिध्दिची ना प्रसिध्दिची गरज. हवी असते सर्जनशीलता जागरूक ठेवायची.

(सुधारित पोस्ट )

~~~~~
© Remigius de Souza. All rights reserved.
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape

No comments:

Post a Comment